whenever I am alone I assume myself as a character & really feel like them ....
Sometimes get touched by myself
हरेक पल्ट झरी पर्दा सम्झने गर्छु त्यो चुहिने छानो, त्यसमुनि थापेको सिलाबरे डेक्ची,तप्प तप्प पानीको आवाज अनि त्यहि डेक्ची नजिकै गुन्द्रीमा पछ्यौरा ओढेर टाउको र घुडा जोडेर सुतेको मेरो गालामा परेका ति पानीका छिटा, घरको अवस्था र घरका सदस्यको अवस्था मा खासै फरक थिएन हाम्रो , त्यो छाना जस्तै ठाउठाउमा प्वाल परेका बा को कमिज अनि घाटिसम्म डढेर कालो भएको सिलाबरे डेक्चिको कान (उचाल्नको लागि समाउने ठाउलाइ सजिलोको लागि हामी डेक्चिको कान भन्थ्यौ) जुन एक बित्ताजती च्यातिइसकेको थियो धातु भएकोले होला तेत्रो च्यातिदा नि अडिन चै सकेको थ्यो बेला बेला तिव्रगतिमा बहेको हावाले त्यो डेक्चिको च्यातिएको कानलाइ हल्लाइरहन्थ्यो अनि तेसरी नै हल्लिन्थे छतबाट चुहिएको पानी डेक्चिमा भरिएपछी अर्को भाडो राख्नुपर्छ भनी मध्यरातको मीठो निद्रा त्याग गरेर बसेकी मेरि आमाका कुमनेर च्यातिएर उम्कनै लागेका ब्लाउजका टुक्राहरु, छानोमा खरको त्यान्द्रोसङ्गै रमाउदै हाम्रो घरभित्र बिना मन्जुरी राजाझै तप्किरहेको पानीका थोपा अनि तेहि थोपा खसेनजिकै डेक्ची कुरेर बसेकी मेरि आमाको अर्धनिद्राको लामो लामो सासको आवाज हरु बाझिरहदा मेरा निद्रा खल्बलिरहन्थे अनि बेला बेलामा मेरा गालातिर उफ्रीन आइपुग्ने पानीका छिटाले आमालाइ कमजोर ठान्न बिवस गराउथ्यो अनि मेरा आसाका नजरले खोज्दै पुग्थे कोठाको कुनामा मेरा बा लाई जो दमको व्यथाले थलिएर खङ खङ खोक्दै सिरक भित्र गुडुल्किएर दुई आखामात्र बाहिर देखाएर हेरिरहेछन म अनि मेरि आमालाइ निरीह भएर ....
म ठूलो भएर यो छानो नटाली छोड्दिन भन्थे म अनि आमै भन्थिन् ठूलो हुन त पैला सुत अनि भोलि भोलि भएसी पो ठूलो हुन्छस त अनि मेरा निधारका पानीका छिटा पुछिदिन्थिन
म साच्चै भोलि नै ठूलो हुन्छु भन्ने सोचेर छिटोभन्दा छिटो निदाउने प्रयास गर्थे तर डेक्चिबाट पानीका छिटा मेरा गालामा पर्न छोड्दैनथे अनि हरेक छिटाले भनिरहेझै लाग्थ्यो यो छानो नटाली तँ सुत्न पाउँदैनस्...
आज सम्म पनि हरेक झरिले याद गराइरहन्छन ती दिन अनि अवस्था जुन अहिलेसम्म पनि खासै परिवर्तन भएको छैन न त परिवर्तन गर्ने प्रयास नै गर्न सकेको छु ......
#बिडम्बना
nice man keep it up
ReplyDeleteThx
Delete