दिमागी कुरो Discuss within a mind

कुनै समय म सोच्छु कि अब केही नसोचु आराम दिउ यो दिमागलाइ अनि एकैछिनमा मेरो दिमागमा एउटा सोच आउँछ यतिबेला म केही पनि सोचिरहेको छैन भनेर , अचम्म 



जुन महिनाको दिन चर्को घाम उराठलाग्दो समय सुनसान जस्तै सडक अनि अलि कम सुनसान त्यो वसपार्क को माहोल , म कुरिरहेछु १५ मिनेट पछि आउने मेरो बसलाइ वा भनौ म चढ्नुपर्ने बसलाइ बस रोक्ने भन्दा लगभग तीस मिटर पर को दुरिमा रहेको एउटा सिसौको रुखमुनी भएको फलामे बेन्चमा बसेर बस रोक्नेतिर हेर्दै अनि कैलेकाइ फाट्टफुट्ट देखापर्ने मानिसहरुलाइ नियाल्दै , कसैलाइ पर्खनुजती झ्याउ काम अरु के होला म एक्लै बरबराइरहेछु , यो बरबराइ को कारण त्यो दिमागले मानेको झ्याउ अनि त्यो झ्याउको कारण चर्को घामसङ्ग हारिरहेको सिसौको छहारी अनि छहारिमै पनि तातिरहेको मेरो टाउको कति सिस्टमेटिक छ यो बरबराइ , यो बरबराइको सिस्टम बुझेर मख्ख हुन्छु म,अनि मनमनै स्याउको रुखको फेदमा बसेर ग्र्याभिटि पत्ता लगाउने न्युटन झै ठान्छु आफुलाइ सिसौको फेदमा बसेर , बैग्यानिक नै भए  जस्तो फिल आउँछ एकैछिन अनि फेरि सम्झिन्छु हैट बैज्ञानिक त पागल हुन म कहाँ पागल सोचु आफुलाइ भनेर फेरि छोडिदिन्छु तेस्बारे सोच्न, छोडिदिएको कुराबारे सोच्न म मन गर्दिन भित्रभित्रै सोचेर मख्ख परिरहे पनि त्यो भित्र भन्दा अलिकति बाहिर चै सोच्न छोडिसके भनेर ढाट्न खोज्छु आफैलाइ ,म भित्र तेस्ता भित्रहरु कति होलान म पत्तो पाउदिन वस कैलेकाइ अचम्मित हुन्छु आफैदेखी यी भित्र भित्रै हुने विवादहरु मा कहाँ कहाँ बाट निस्कन्छन खत्रा खत्रा(मलाइ लाग्ने अरुलाइ नलाग्न नि सक्छ) तर्क गर्ने आवाजहरु , यसरि आफुभित्र रुमल्लिरहदा म झल्यास्स सम्झिन्छु म त बस कुरिरहेछु अनि जबर्जस्ति मलाइ त यसबेला अल्छी लाग्नुपर्छ भन्ने आवाज आउँछ कुनै एउटा भित्र बाट अनि रुमल्लिएका म भित्रका सबै आवाजलाइ अब अल्छी मान्नुपर्छ अझ झ्याउ लाग्नुपर्छ भनेर तेतातिर लम्क्याउन खोज्छु जबर्जस्ति प्लस टु कलेजको डि आइ ले झै तर कोहि तयार हुन्छन त कोइ पैलेकै बिषयमा रुमल्लिरहन्छन फर्गेट देम लेट्स कन्टिनिउ भन्दै प्लस टु कै बिद्यार्थी झै ,, अनि आफुभित्रको विवाद ले बाहिरी म लाई  ज्याद्रो ह्याङ्ग बनाउछ अनि दोस दिन्छु त्यो घामतिर हेर्दै साला कति चर्केको भनेर , सायद घामलाइ मेरो रिस मनपर्दैन अनि कुन्नी के ले घोचिदिन्छ मेरो नाक मा अनि तिनपटक जोडको हाछिउ निकालिदिन्छ ,म भित्रका विवादहरु तीन ओटा हाछिउले धोस्त पारिदिन्छन अणुबमले हिरोसिमा र नागासाकी धोस्त पारे जसरी ,अझै हाछिउ रोकिने छटकाट आउन्न तै पनि जबर्जस्ति रोक्छु किनकी लगातार सातचोटी पुग्यो भने त चिलिम फर्किन्छ भन्नेकुरामा नचाही नचाही बिस्वास पसेको छ म भित्रको कुनै आवाजमा , कुन चिलिम फर्किन्छ र कसरी फर्किन्छ था नभएतापनी म रोकिदिन्छु हाछिउ, बेक्कारको रिक्स किन लिनु भनेर...

ध्वस्त भएका आवाजहरुको कारण  म भित्र सुनसान छाउछ अनि मलाइ अल्छिपन महसुस हुन्छ र फेरि म घडी तिर हेर्दै अझै १२ मिनेट बाकी देखेर समयलाइ दोस दिन्छु मेरो अल्छिपनाको किन चल्दैन अलि छिटो भनेर, 

तिन मिनेटको समयमा म कतिधेरै सोच्न भ्याउछु सम्झिदै झन अल्छी महसुस गर्छु अझै कति सोच्नु बित्थाको कुरोहरु भन्दै तेसैबेला अगिदेखि मैले हेरिरहेको बस रोक्ने ठाउमा एउटा बस आइपुग्छ , मेरो बस होइन त्यो अर्थात म चढ्नुपर्ने बस होइन था पाउछु अनि झन अल्छी लागेजस्तो महसुस गर्छु , त्याहि वरपर  अगिदेखी  उभिएका केही मान्छेहरु त्यो वसमा चढ्न थाल्छन मलाइ झन अल्छी वा वास्तव मा भन्दा डाहा लाग्छ उनिहरु चढे म चढ्न पाइन जस्तो सोचेर ..

सिसौको फेदमा पिच्च थुकेर यताउता हेर्न खोज्छु तर केइ पाउदिन हेर्ने अनि फेरि नजर जान्छ त्यही बसतिर , यताउता चट्पटाइरहेका मेरा नजरहरु तेतिखेर टक्क अडिन्छन जब यि आखाका दृश्यमा पर्छन एक बिपरित लिङ्गिए मानव आकृती त्यो बसको चौथो सिटमा जस्लाइ म देखिरहेछु त्यही सिसा बाहिरबाट....

खैरो कपाल मिलाइरहेकी स्कुलमा मास्टरनि ले सिधा भएर बस्नुपर्छ भनि उदाहरण स्वरुप आफू बसेर देखाउदा झै सिधा भएर अडेस नलगाइ बसेकी अनि झ्यालबाट बाहिर ठ्याक्कै म भएतिरै अझ मेरो भित्री मनको कुरो अनुसार मैलाइ नै हेरिरहेकी ..सिसाभित्र उस्का मुहार धमिलो देखिएनी म अनुमान लगाइरहे उस्को सुन्दरताको सिमाहरु, उस्का हात कपालमा चलिरहदा मैले चिसो बतास अनुभव गरे जस्ले त्यो सिसौको छहारिलाइ हराउने घाममाथि बिजय प्राप्ती गर्यो र मलाइ छुट्टै शितलता दियो , म एकोहोरो उसैलाइ हेरिरहे ट्वाल्ल परेर लाटो झै अनि बरबराइरहे उस्को बयानमा मेरा हर भित्री आवाजहरु एउटा पागल झै , हो पागल झै यतिखेर म पागल हुनुमा नि आनन्दित महसुस गरिरहे अनि अचम्म पहिलो पटक मेरा कैयौ भित्री आवाजहरुले एउटै कुरो गरे त्यो एउटै आवाज थियो केवल उस्को तारिफ ,

बसको इन्जिन स्टार्ट हुन्छ र एकोहोरो हराइरहेको म झस्किन्छु अनि अगि छिटो जा भनेको समयलाइ आफ्नै बच्चालाइ पिटेर एकछिनपछी फकाउन खोजे जसरी फकाउन खोज्छु एकैछिन पख न भनेर तर यतिबेला त्यो बच्चा आफ्नो नभै छिमेको चै भएर पख बाउलाइ भन्दिन्छु भन्दै कुदे जसरी कुद्न खोज्छ त्यो समय , म असहाय झै ट्वाल्ल पर्नभन्दा अरु केइ सक्तिन वस एकोहोरो हेरिरहन्छु त्यही झ्यालमा बस गुडेर परको मोडबाट भित्र छिरिसक्दा सम्म पनि .......