नभेट्ने खुसी

पुर्णिामा को रात सायद
समुद्री पानीका आफ्नै गतिमा बहिरहेको काला छालहरु माथी प्रकासको पहेलो धर्सो कोरेर बादलको टोपी खप्प लगाएको आकास मुनि अनि समुद्री क्षितिजको केही माथी हसिलो भै बसेको छ आज चन्द्रमा । समुद्री बगरका कैयौ मानिसहरुकोलागी चर्चा को बिषय बनेकी छ उ आज। हरकोहि उस्को प्रसम्सा गरिरहेछ । हरकोही background मा उस्लाइ पारेर फोटो खिचिरहेछन आआफ्नै साधन हरुबाट। सबै रमाइरहेछन उसको उपस्तिथि मा। अनि एक्लो म सोचिरहेछु किनारको एउटा आधा कुहिसकेको काठको बेन्चमा बसेर के यिनिहरुको खुसिको कारण केवल त्यो जुन हो त ?? त्यो जुन केवल एक ले यि अनेक व्यक्तिलाइ कसरी खुसी बनाउन सक्छ ?? के यो मानवमात्रमा नि लागू हुन सक्छ?? मनमनै जवाफ दिदै छु म आफुलाइ अह सक्तैन सम्भव नै छैन । मानवले गर्न नसक्ने काम केवल एक जुनले गरिरहेछ र यो देखेर यो हुलमा केवल म मात्र तेस्को क्षमता मा प्रश्न गरिरहेछु ।
र एकैछिनमा जुनलाइ बादलले छेक्छ र उ हराउछे कतै उस्कै दुनियामा था छैन कतिबेरको लागि अनि म नियाल्छु फेरि हरेक मानिसलाइ र देख्छु अचम्म उनिहरु त अझैपनी खुसी नै छन ।आआफ्नो डिभाइसमा फोटो हेर्दै अगि भन्दा झन बढी बयान गर्दै छन त्यो जुनको। तेसपस्चात यस्ता झिना मसिना कुरामा खुसी भेट्न नसक्ने म दुनियाको खुसिलाइ नियालिरहन्छु चर्तिकला सम्झेर सदाझै..........